Dag 6: Arabische school en groepswerk

Om 10 uur vanmorgen waren wij aanwezig bij een Arabische school, de Afac school. Deze school wordt gesteund door Yad Eli. Yad Eli is begonnen bij een mevrouw die het opviel dat sommige kinderen op de scholen hier in Israël, geen geld hebben voor lunch. Deze kinderen kwamen zonder ontbijt op school. Tussen de middag mochten ze de restjes van de overige kinderen op eten. De kosten van een lunch zijn ongeveer 12 shekel, en deze mevrouw heeft zelf de lunch voor één van de kinderen voor een jaar lang betaald, en heeft in haar synagoge om cheques gevraagd. Dit werd een succes, en langzaam maar zeker werd het netwerk groter en kwamen er steeds meer scholen bij. Inmiddels is er in de bossen van Jeruzalem een bosbouwproject gestart waar Joodse en Arabische kinderen samen aan het werk zijn. Gezien het conflict dat overal in doordringt in Israël, is dit een bijzondere en mooie ontwikkeling. Er wordt geprobeerd om bruggen te slaan tussen Jood en Arabier, om zo beter onderwijs en een beter toekomstperspectief te bereiken. De school waar wij vandaag waren, is een van de scholen die door Yad Eli gesteund wordt.

We werden verwelkomd met een kopje pittige koffie en een dadel. De Afac-school is een school waar kinderen en jongeren tot 21 jaar met gedragsproblematiek, opgeleid worden tot diverse beroepen zoals nagelstyliste, kapper, visagiste, secretaresse, assistent lerares, tuinier en mechanical engineer. Op dit moment was het thema ‘olijvenoogst’. Verder is er veel aandacht voor het milieu (waaronder recycling), voor het hergebruiken van water en wordt door middel van dramalessen preventie van drugsgebruik en roken gestimuleerd.

Deze school is een Arabische school, maar er komen kinderen uit alle richtingen. Jood of Arabier, rijk of arm, moslim of christen, het maakt niet uit, iedereen is welkom. Respect voor elkaar is het belangrijkste.

Na een uitgebreide rondleiding door de school, gingen we naar buiten. Hier konden we deelnemen aan activiteiten die typisch Arabisch zijn, zoals het maken van een traditionele soort yoghurt-kaas, olijven inmaken, een soort haarband van takjes maken en Arabische uitspraken op de pols met zwarte inkt laten schrijven. Daarna kregen we traditionele Arabische volksdansen te zien, opgevoerd door een aantal leerlingen van de school.

Als afsluiter van het bezoek aan de school, gingen we met ons allen lunchen. We kregen rijst, gemixte groenten, roomkaasyoghurt, olijven en uien.

Vervolgens zijn de groepen opgesplitst: de verpleegkundigen en Warner gingen naar het Shaare Zedek Medical Center, en de rest had een gesprek met Dani Evers.

Shaare Zedek

Toen we bij het Shaare Zedek binnenkwamen, werden eerst onze tassen gecontroleerd en moesten we door een scanner. We werden gastvrij ontvangen door Audrey Gross, een Vlaamse vrouw die bij het Shaare Zedek werkt voor de Guest Relations, Resource Development en Public Affairs. We hebben een uitgebreid gesprek gehad met haar over de inhoud van de zorg, de financiën, de betrokkenheid van familie en vrienden en in het bijzonder de interculturele samenwerking in de zorg. Het was bijzonder om te horen dat in dit ziekenhuis het leven zó gerespecteerd wordt, dat alle barrières die ontstaan zijn door het conflict, wegvallen. Joden en Palestijnen zorgen hier samen voor mensen, en ook de patiëntengroep is heel divers. Ook kregen we een rondleiding over de neonatologieafdeling. Hier staat het enige apparaat ter wereld die speciaal ontworpen is om een MRI-scan te maken van kinderen onder de 2 kilogram. De afdeling zelf is een veilige bunker: de muren zijn meer dan een meter dik, en de enige openingen naar buiten zijn de luiken van de ramen. Bij terroristische dreiging kunnen deze luiken (van ijzer) dichtgedaan worden, waardoor de bunker volledig veilig is. In plaats van de bekende couveuses, wordt er in dit ziekenhuis gebruik gemaakt van giraf-couveuses. Door hiervan gebruik te maken, wordt de werkdruk voor verpleegkundigen verlaagd en wordt het infectierisico verminderd.

Dani Evers

wordt nog toegevoegd