Dag 10: shabbat vieren in een Messiaans-Joodse gemeente

20 oktober. Gisteravond zijn wij begonnen de shabbat te verwelkomen bij een orthodox-Joodse synagoge in Jeruzalem. Daar werden vooral kabbalistische gebeden gezongen. Die zijn erg mooi. Het gaat er heel vrolijk aan toe, omdat het de bedoeling is dat het Joodse volk op shabbat vrolijk is. Door de weeks mogen er smeekbeden worden gebeden, maar op shabbat niet.

Dat is voor ons christenen uit Nederland bijzonder om mee te maken. Wij kennen dat gewoon niet. Er wordt gedanst en gezongen en gesprongen. Wij werden uitgenodigd om mee te doen. Het geeft je inderdaad een vrolijk gevoel. Er worden prachtige gebeden gebeden, zoals het Shema. Het Shema drukt de essentie van het Joodse geloof uit, en het bestaat uit drie zinnen uit de Torah (wij noemen dat de Pentateuch). Het is de tekst van Deuteronomium 6: 'Hoor, Israel, de Heer is Onze God, de Heer is Een (1). '

Bij het bidden van dit gebed is het gebruikelijk om de ogen met de rechterhand te bedekken, om afleiding te voorkomen en om een diepe concentratie te bevorderen. Bij het uitspreken van de tweede zin haalt men de handen voor de ogen vandaan en men spreekt met een lagere stem: 'Blessed be the name of the Glory of his Kingdom forever' Daarna met normale stem: 'You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, and with all your might.'

Hierna wordt het zogenaamde 18-gebed gebeden en dan is de bijeenkomst afgelopen. In de tekst staan ook aanwijzingen waar je door de knieen moet gaan, of moet buigen, of je omdraaien. .Joden bidden met lichaam, hart en ziel.

Het was een bijzondere bijeenkomst.

Net als de Joden gingen ook wij naar huis om ons Shabbat-maal te eten.

De volgende morgen verdeelde de groep zich in kleinere groepen, en bezochten we een shabbatsdienst naar keuze in een Messiaans-Joodse gemeente. Dit zijn ook Joodse diensten, maar dan van Joden die in Jezus geloven als de Messias.

Er is iets bijzonders met deze Joden. Deze Joden noemen zichzelf beslist geen christenen. Dat komt omdat de nazis zichzelf christenen noemden. In Israel wonen zeer veel overlevenden van de Shoa. Dit is nog steeds een open wond voor velen. Bovendien zijn er in de naam van het christendom eeuwenlang vele verschrikkelijke misdrijven tegen Joodse mensen gepleegd.

Als ik iets leer van deze reis, is het wel hoe diep het christelijke wangedrag door de eeuwen heen in het collectieve geheugen van Joden gegrift staat. 

De messiasbelijdende Joden, zoals wij West-europese christenen hen noemen, zijn  op zoek naar hun positie; hun identiteit, zoals Jehuda Buchanan dat noemde.

Ten opzichte van de Joodse gelovigen in Israel allereerst. Want de Joodse discipelen van Jezus, - zoals hij wil dat zij genoemd worden, -  wachten niet langer op de Messiah, maar zij geloven dat Jeshua, (Jezus) de Messiah is. De Joodse discipelen van Jezus wachten op de wederkomst van Jezus Christus.

Door de Joodse bevolking worden de Messiasbelijdende Joden als verraders gezien. Want de Christenen hebben de Joden eeuwenlang vervolgd, verbannen, op de brandstapel gebracht, mishandeld, achtergesteld, gepest, etc. De verhouding tussen Joden en Christenen ligt om die reden gevoelig.

Joodse discipelen van Jezus voelen zich in de eerste plaats Jood. En zij zijn volgelingen van Jezus. Dat maakt hun positie in Israel heel interessant. Want Jezus predikte vergeving. En vergeving kan leiden tot het bijleggen van conflicten ...

Dat is ook de reden dat het Centrum voor Israelstudies projecten van deze Joodse volgelingen van Christus steunt. En dat wij hen als studenten bezoeken.

Dit is de reden dat de liturgie van Messiaanse diensten nogal verschillend is. Sommige vieringen van deze gemeenten zijn heel erg Joods, om de Joodse identeit sterk te benadrukken. Weer andere zijn meer anglicaans-evangelisch. Nog weer andere, zoals die in Christchurch, zijn charismatisch van karakter. Iedere gemeente vult dat zelf in.

Wij hebben ons dus opgesplitst en zijn naar diverse diensten van 'Messiasbelijdende' Joodse gemeenten geweest, en we kwamen met heel verschillende verhalen thuis. Hierdoor krijgen we meer zicht op de diversiteit in deze Joods-Messiaanse gemeenten. Heel bijzonder.

De middag was vrij, en die werd door ieder van ons weer anders ingevuld. Sommigen gingen naar de oude stad, waar op Sabbath een ontspannen sfeer hangt. Anderen namen rust.

We sloten de dag af met een heerlijke maaltijd, en daarna een overdenking van de dag in de mooie kapel van maison d'Abraham. De dagsluiting werd geleid door twee studenten, en we hebben samen fijn gebeden en gezongen.

Daarna vertrok onze groep naar de oude stad, om de ontspannen sfeer te proeven die daar op de avond na de Sabbath hangt. Er mogen weer inkopen worden gedaan, mensen zitten gezellig op een terrasje. Er wordt op straat gedanst. Vrolijkheid is belangrijk voor Joden. Zo wordt het goede leven geleefd  in Jeruzalem.

'