Reisverslag dag 2 : een ontmoeting met Jeruzalem

Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt in Maison d’Abraham vertrokken we goed acht uur richting de Olijfberg. Eerst reden we door Oost-Jeruzalem, het Palestijnse deel, om de weg te zien eindigen bij de meters hoge muur. Deze muur is gebouwd door de Israelische overheid, om het aantal aanslagen door Palestijnse terroristen te voorkomen. Het is een bizar gezicht. Sinds deze muur er staat is het aantal aanslagen enorm afgenomen.

Het uitzicht bovenop de Olijfberg (zie foto) is echt fenomenaal. In het westen zien we Maison d’Abraham, onze oase waar we logeren en daarnaast de oude stad. Indrukwekkend zijn alle graven op de heuvels. Veel (orthodoxe) joden worden hier begraven (foto) omdat hier de terugkeer van de Messias wordt verwacht. Daarna richting de oude stad - tussen de vele toeristen door. Daar lopen we de weg die Jezus heeft afgelegd. Via de hof van Getsemane komen we in de islamitische wijk van de oude stad op de Via Dolorosa uit, de lijdensweg van Christus naar Golgotha. We vervolgen onze weg naar de heilige grafkerk in de christelijke wijk. Deze kerk is gebouwd op de plaats die vroeger Golgotha genoemd werd en waar het lichaam van Jezus in het graf van Josef van Arimetea is gelegd (zie foto). Voor veel christenen uit de hele wereld dus een pelgrimsplaats van de eerste orde, en dat kunnen we zien ook: het is er zeer toeristisch.

Daarna hadden we een afspraak met Marleen Anthonissen in de Redeemer Church, gelieerd aan de Duitse Evangelisch Lutherse kerk. Mevrouw Anthonissen werkt en woont in Jeruzalem namens de PKN-Kerk in Actie. Zie doet pastoraat voor Nederlanders hier in Jeruzalem en diaconaat voor met name Arabische mensen. Haar motto is DOEN en bruggen bouwen. Liefde doen met Jezus als anker.

Na dit gesprek hebben we lekker gegeten in de joodse wijk en op de diepere lagen van Jeruzalem archeologische vondsten gezien uit de tijd van de Romeinen & Jezus (foto).

Vervolgens mochten we als groep in het huis te gast zijn van Edith Rifka, een Nederlandse orthodox joodse vrouw. Haar woning had uitzicht op de Kotel, beter bekend als de Klaagmuur, en de olijfberg, waar we ‘s ochtends begonnen waren. Het is bijna niet te bevatten hoeveel bijzondere plekken er zo dicht bij elkaar liggen en hoeveel indrukken je krijgt op één dag. Mevrouw Rifka vertelt hoe het is om in de oude stad te wonen en is openhartig over de verschillen tussen de Joodse, christelijke en Arabische cultuur. Ze gelooft dat goed leiderschap het land verder kan brengen en hoopt dat de Masjiach maar snel mag komen om zaken recht te zetten. Het was prachtig om te horen hoe mevrouw Rifka naastenliefde in de praktijk brengt, goede dingen doet en haar huis openstelt voor anderen.

Een bezoek aan Christ Church  en een gesprek met David Peleggi waren ons volgende programma-onderdeel. Hij is daar voorganger en woont al bijna 40 jaar in Jeruzalem. Als christen met hebreeuws sprekende kinderen in een overwegend joods-islamitische cultuur, is het jezelf daartoe verhouden en je eigen identiteit vinden en uitdragen best een weg geweest. David vertelt over de intensiteit en ook spanning van het leven hier. Jeruzalem is echt uniek. Er zijn hier veel meer gelovigen in de breedte dan waar dan ook en zelfs seculiere mensen spreken hier over geloof. Jeruzalem is wel één van de armste steden doordat orthodoxe joden met minimale toelagen Thora studeren en Arabieren van minimale inkomens rond moeten komen. Aan de kust is dat heel anders. David is van mening dat over 50 jaar het hele conflict kan zijn opgelost mede doordat de christelijke mentaliteit tot verzoening kan leiden. De Bijbel zegt daar in Jesaja 19 ook het nodige over mbt Israël en de naties.

Een deel van de groep is nog naar het graf van David geweest dat onder de plek ligt waar Jezus volgens de traditie het laatste avondmaal heeft bediend.  We hebben in de naastgelegen orthodoxe kerk van de Maria ten hemel opneming nog samen gezongen en genoten van de akoestiek.

We hebben de dag afgesloten bij de Kotel waar het begin van de sjabbat werd gevierd. Dat is echt een feest met dansende en bidden joden. Wat zou het mooi zijn als wij “onze” zondag zo zouden verwelkomen en vieren. Rond 19.00 uur reden we in het donker weer naar huis en hebben we samen gegeten en de dag afgesloten.